Wij zijn Wim en Rieky van den Berk en wonen samen onze 8 honden en 5 katten in Lommel (B).

In december 1980, twee maanden na ons trouwen, kregen we ons eerste hondje dat 13 jaar oud is geworden. Er zouden er nog enkele volgen, gekregen of gekocht bij een particulier uit een gelegenheidsnestje, zonder stamboom.

We noemen ze wel eens gekscherend, onze “jeugdzonden”.

Door drukke werkzaamheden hielden we het maar bij kleine rassen, want voor een grote hond moet je tijd genoeg hebben, voor de wandelingen, maar ook voor zijn verzorging.

In 2002 gingen we op een zondagmiddag even “griezelen”, zoals wij dat noemden, in een dierenwinkel in België. Daar zagen we voor het eerst een pyreneese berghond, een pup van 5 maanden, een ras wat we helemaal niet kenden. Ik denk dat we wel een uur bij haar kooi hebben gestaan, we vonden het de mooiste hond die we ooit gezien hadden.

Daar een hond kopen kwam niet in ons op, je redt er een en er komen weer 6 nieuwe in haar plaats, maar we waren helemaal verliefd.

Thuisgekomen zijn we achter de computer gaan zitten en hebben naar alles gezocht wat we konden vinden over dit ras. Hoe meer we lazen, hoe meer het ons aansprak en omdat onze activiteiten door gezondheidsredenen op een laag pitje stonden, besloten we op zoek te gaan naar een pup.

Maanden later was het zover, we kregen onze eerste eigen “pyr”en het overtrof al onze verwachtingen. Ze was een echte pyr, een beetje afstandelijk, zelfstandig en eigengereid, maar ontzettend lief en makkelijk. Een grote hond was wel even iets anders, daarmee vergeleken zijn die kleintjes maar kroeltjes.

Het duurde dus niet lang of we lieten ons op de wachtlijst zetten voor een Newfoundlander, het ras wat we wel kenden en waar voorheen onze voorkeur naar uitging. Zo hadden we ieder een grote hond en in de zomer van 2003 zou ons gezin uitgebreid worden.

Wat we niet konden weten was dat het noodlot dan al had toegeslagen en dat we eind april afscheid moesten nemen van onze Cailin, slechts 6 en een halve maand oud.

Kapot waren we, onze oogappel, ons hartelapje was er niet meer en het huis was zo leeg zonder haar.

Enfin, 5 dagen later reden we huilend naar Brussel om haar halfzusje op te halen, 9 weken oud.

En zo kwam onze Chazanne bij ons, totaal anders dan haar zus, zowel innerlijk als uiterlijk en ondanks ons verdriet hielp ze ons de leegte in ons huis en ons hart op te vullen.

In augustus 2003 kwam Cleo, een newfydame, 9 weken oud en ontzettend schattig en lief. De dames scheelden maar 4 maanden in leeftijd, dus we hadden onze handen vol, maar Chazanne moederde over Cleo dat het een lieve lust was en ze konden het samen prima vinden. Ons gezinnetje was kompleet. DACHTEN WE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Een maand na de komst van Cleo kregen we de vraag van haar foksters of we iemand wisten die een newfy-reu van bijna 1 jaar oud tijdelijk op kon vangen.

Tja, en je raad het al, WIJ DUS.

Op 4 oktober2003 haalden we Biggles op met de bedoeling dat wij voor hem zouden zorgen totdat zijn eigenaar zijn priveleven weer op de rails had.

Biggles was een superlieve jonge reu die even wat extra aandacht nodig had maar die genoot van het leven bij ons met zijn twee “zussen”. Iets wat zijn eigenaar ook had begrepen en na overleg heeft Bob de respectabele keuze gemaakt hem bij ons te laten.

Onze behuizing was niet echt klein maar met een reu in huis en teefjes die loops kunnen worden werd het tijd voor een verhuizing en snelle beslissers die we zijn, kochten we begin december een huis in België. Lekker veel ruimte voor ons en de honden , een bos aan de voorkant en een bos als achtertuin, wat wil je nog meer.

NOG EEN HOND DUS!!!!!!!!!!!!!!!!!

Omdat Chazanne ons handen vol werk gaf, viel de keuze op weer een newfy-dame en 1 dag na de verhuizing ,op 16 mei 2004, trok ze bij ons in.

Nu was het toch echt wel genoeg.

Een jaar lang was dat ook zo, en behalve 2 katten kregen we geen gezinsuitbreiding meer. We hadden echter wel andere plannen, aangewakkerd door de fokster van Chazanne.

Toen we haar bezochten vroeg ze wanneer we van plan waren om Chazanne te laten dekken. Oeps, nog niet aan gedacht, en zij wist een mooie, passende reu voor haar.

Dus als ze oud genoeg was en geröntgend, konden we plannen maken.

De bedoelde reu ging niet door, maar het idee van een nestje zat zo in ons hoofd dat we zijn gaan zoeken naar een vrijer voor onze Chazanne.

Door die zoektocht kwamen we terecht bij een nestje in Noorwegen en die pupjes stonden ons wel aan. Om een lang verhaal kort te houden, in mei 2005 ben ik naar Noorwegen gegaan om Jergan op te halen, een knappe pyr-jongen. Mijn en zijn eerste vliegreis, samen met Marina die een maand later zijn zus ging halen. Een feest!!!!!!!!!!!!!!!!!

In september 2005 zag ik op internet dat er een nieuw baasje werd gezocht voor een teefje, wat al verschillende keren van baasje veranderd was.

Omdat ik altijd aangetrokken word door de verhalen achter zo'n advertentie en door honden met problemen in het bijzonder, vroeg ik om informatie. Wat ik hoorde raakte me en we spraken af om haar te gaan bekijken.

In mijn geval niet zo verstandig, zoals bleek, want het was liefde op het eerste gezicht en diezelfde avond kwam Laske voor een proefperiode van 6 weken mee naar huis, en daar is ze gebleven.

In mei 2006 kwamen Robbie en Janneke ook bij ons wonen. De katten van onze zoon hadden " per ongeluk" kittens, en onze schoondochter wilde het liefst dat wij ze een thuis zouden geven. Broer en zus zorgden ervoor dat het aantal katten daarmee op 4 kwam.

Ondertussen hadden we het druk met showen. Jergan deed het goed op shows, en dat smaakt naar meer. Ook werden hij en Laske onderzocht op patella-luxatie en op HD en beiden bleek vrij van beide aandoeningen. In december 2006werd dan ook ons eerste nestje geboren van onze twee oogappels en besloten we zelf een teefje te houden. Met Faith erbij hadden we een druk hondengezin, en omdat onze zoon tot twee keer toe geconfronteerd werd met een inbraak, werd besloten om Biggles bij hen te laten wonen. En wederom leek ons gezinnetje compleet.

TOT we naar Noorwegen gingen, op kraambezoek bij de fokster van Jergan. Een prachtig en lief jong teefje werd ons aangeboden, om haar te showen en om met haar te fokken, en natuurlijk gingen we weer overstag. Voorwaarde was wel dat we van het nestje wat toen op komst was, niets zouden houden. Weer buiten de waard gerekend. Kleine Haylee werd geboren uit ons laatste nestje op 7 februari 2008. Tot 3 keer toe hield ze het heel spannend door ziek te worden en door alles wat we met haar hadden meegemaakt wilden we haar niet meer verkopen. Op de eerste plaats omdat we niet helemaal zeker wisten hoe gezond ze was, maar ook omdat we door alle zorg zo ontzettend aan haar gehecht raakten.

Inmiddels kerngezond maakt Haylee het 8-tal compleet. En oh ja, ook onze Willem kwam afgelopen jaar bij ons, een prachtige rode kater, gehaald door onze dochter, die zo graag een diertje van zichzelf wilden. U begrijpt het al, Willem gaat hier ook niet meer weg. Hij maakt samen met Timon de buurt onveilig en vergezelt ons op onze wandelingen.

Onze dagen zijn dus gevuld door dieren, en alle aktiviteiten die daarmee te maken hebben. De verzorging, de nodige cursussen en shows.

Wij kunnen met recht zeggen " we hebben een hondenleven" .